Ceramika grafitowa

Ceramika grafitowa jest umowną nazwą ceramiki wytwarzanej w warsztatach, wyrabianej z gliny z domieszką grafitu, stosowaną w polskiej terminologii archeologicznej. Właśnie ta domieszka grafitu jest elementem odróżniającym ją od ceramiki siwej, która jej nie posiada.Ceramika grafitowa była bardzo charakterystycznym elementem kultury lateńskiej. W Polsce ten rodzaj ceramiki spotyka się w Nowej Hucie i jej okolicach w Małopolsce, w Roszowickim Lesie, niewielkiej wiosce na Górnym Śląsku oraz w Zagórzycach, w województwie świętokrzyskim. Ceramika siwa (podczas wypalania naczynia nabierają ciemnego srebrzystego zabarwienia) natomiast, wyrabiana w warsztatach ceramiki rzemieślniczej, pojawiła się na obszarach kultury przeworskiej. Rzemieślniczą ceramikę siwą wyrabiano na kołach garncarskich i wypalano w skomplikowanych, specjalnych piecach garncarskich. W technologii, formie naczyń oraz sposobie użytkowania można dopatrzyć się analogii do ówczesnego garncarstwa prowincji rzymskich. Centrum produkcji ceramiki siwej była głównie południowa Małopolska, a dokładniej okolice Krakowa. W osadach na tych terenach ceramika siwa znacznie licznej spotykana była od tej ceramiki lepionej ręcznie.