zlinkuj i zaindeksuj

NO więc wynik nie jest tak jednoznaczny jakby się wydawało. Prawdopodobnie za dwa tygodnie się wyjaśni. Trzeba jednak czasu. Tamten mailing, czyli zwykły odnośnik do strony z poradami na temat email marketingu, miał przelecieć po tamtej stronie wprost do ostatniej. Jakby się zastanowić, to test się udał, bowiem mailing dla opornych nie występuje na stronie docelowej. Czyli gogle przeleciało po tej stronie do poradnika, a stamtąd na tym samym anchorze do strony docelowej. Na poradniku ani ostatniej stronie nie było zestawu słów tworzących ten nachor. Jaki wniosek? pozytywny, ale i niebezpieczny. Gdyby tak rzeczywiście było, to ładujemy na strone pośrednią dużo linków normalnych, a do tej pośredniej dowalimy linka z obraźliwym anchorem. I co? Cały power strony pośredniej wzmocni obraźliwy anchor? ;)))))

Na szczęscie tak nie jest:P

Znalazłem w necie bardzo dobry artykuł, którego fragment przytoczę:

Direct e-mail jest inny od tradycyjnego direct mail tak jak web site różni się od broszury czy prospektu. Każde słowo zawarte w tytule listu ma krytyczne znaczenie czy ktokolwiek zachce ten list otworzyć. Potem mamy jedynie kilka sekund, aby przykuć uwagę użytkownika i zatrzymać ją jak najdłużej, a najlepiej spowodować, aby odwiedził reklamowany serwis i wykonał oczekiwaną akcję (np. kupił produkt). 

Direct e-mail staje się w Polsce coraz bardziej docenianym narzędziem marketingu internetowego. Istnieje już wiele serwisów internetowych oferujących bazy adresowe e-maili do wykorzystania. Nadal jednak niewiele firm zbiera adresy internetowe z wykorzystaniem własnych stron WWW. Nawet jeśli to robią, to potem nie wiedzą jak wykorzystać zebrane adresy oraz jak aktualizować tak powstałą bazę, gdyż użytkownicy często migrują z jednego systemu kont darmowych do drugiego.
Dobrze przygotowana baza pozwala na wybór adresów na potrzeby kampanii reklamowej dla klienta nieomal z każdej branży. Mamy wówczas gwarancję, że oferta nie trafi do użytkowników, gdzie nie będzie mile widziana. mailing
Realizacja kampanii z wykorzystaniem e-maila daje, niespotykaną nigdzie indziej, szybkość reakcji i możliwość dokonania zmian. Realizacja pretestów (listów wysyłanych do próby 1000 użytkowników) staje się przyjemnością i w ciągu 2 dni można wybrać właściwy wariant listu, który zostanie rozesłany do wszystkich użytkowników z grupy docelowej. 
Wreszcie dzięki odpowiedniemu zakodowaniu aktywnych linków w treści listu daje możliwość zmierzenia skuteczności prowadzonych działań. Można określić jak dużo osób otworzyło list, jak dużo spośród nich kliknęło w jeden ze znajdujących się w treści listu linków (w dodatku wiemy dokładnie w który z nich).

fragment pochodzi z  artykułu Adama Dyby (świetny tekst!) ze strony epr.pl

Wciąż brakuje dobrej indeksacji strony internetowe oraz pierwszego artykułu. Szkoda, trzeba poczekac. A ręceprecz odTybetu spadają i brak mi już mocy. Więcej linków? Tylko skąd...

Poza tym, jesli trzeba linkować podstrony to jest jeszcze więcej dziubania.

Wczorajsze zaindeksowanie Piłsudskiegorozświetliło mi parę spraw. Jeszcze dwa testy - dziś i jutro, a potem sprawozdanie ze skuteczności.

Mailing dla opornych 

Józef Klemens Piłsudski (ur. 5 grudnia 1867 w Zułowie pod Wilnem, zm. 12 maja 1935 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy, dowódca wojskowy, polityk, Naczelnik Państwa Polskiego w latach 1918-1922 i Wódz Naczelny Armii Polskiej od 11 listopada 1918, Pierwszy Marszałek Polski od 1920; dwukrotny premier Polski (1926-1928 i 1930), twórca tzw. rządów sanacyjnych w II Rzeczypospolitej wprowadzonych w 1926, w wyniku przeprowadzonego zamachu stanu.

Józef Piłsudski, herbu Piłsudski[1] urodził się 5 grudnia 1867 w Zułowie na Litwie, w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Ojciec, również Józef (1833-1902), był podczas powstania w 1863 komisarzem Rządu Narodowego na powiat kowieński, matka – Maria z Billewiczów (1842-1884)– pochodziła ze znanego rodu szlacheckiego herbu Mogiła. Wychowywała swoje dzieci w duchu patriotycznym. Swego syna nazywała "Ziuk".

W wyniku nieudanych inwestycji ojca oraz niszczycielskiego pożaru rodzina zmuszona była opuścić dom rodzinny i przenieść się w 1874 do Wilna. Piłsudski uczęszczał tam, wraz z bratem Bronisławem, do I gimnazjum[2]. Byli tam poddawani próbom intensywnej rusyfikacji, oparcie znajdując jednak w rodzinie, gdzie dzieciom zapewniano patriotyczne wychowanie. W 1882 obaj bracia (wraz z innymi kolegami) założyli kółko samokształceniowe o nazwie Spójnia, zajmujące się sprowadzaniem z Warszawy polskich książek

Studia w Charkowie
We wrześniu 1884 zmarła od lat ciężko chora matka. Rok później Józef zdał maturę (najlepsze oceny z historii – czwórka i geografii – piątka, najsłabsze – z języków, z wyjątkiem francuskiego). Jesienią rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Charkowskim. Tam zaczął działalność konspiracyjną w niepodległościowych organizacjach studenckich, trafiając m.in. w szerokie kręgi osób kojarzonych z rewolucyjną organizacją rosyjską Narodna Wola (uczestniczył w kilku jej spotkaniach). 2 i 3 marca 1886 roku brał udział w studenckiej demonstracji z okazji 25. rocznicy uwłaszczenia, znajdując się potem wśród ponad 150 zatrzymanych przez policję carską. Po zaliczeniu I roku, próbował przenieść się wiosną 1886 na uniwersytet w Dorpacie, jednak tam odmówiono mu przyjęcia dokumentów z powodu jego uprzedniej działalności opozycyjnej.
 22 marca 1887 Józef Piłsudski został aresztowany pod zarzutem udziału w spisku na życie cara, którego autorami byli członkowie Frakcji Terrorystycznej Narodnej Woli. Piłsudski nieświadomie pomógł zamachowcom, będąc m.in. przewodnikiem po Wilnie jednego z nich, próbującego zdobyć truciznę niezbędną do zabicia cara. Inaczej było z Bronisławem, który w całą sprawę zaangażował się o wiele bardziej. Chociaż Józefa ostatecznie potraktowano jako świadka w procesie spiskowców, to jednak został skazany 1 maja 1887 na pięcioletnie zesłanie w głąb Rosji.
Na początku października 1887, wraz z innymi skazanymi, Piłsudski dotarł do Irkucka, gdzie miał czekać na przewiezienie do finalnego miejsca osiedlenia – Kireńska. 1 listopada w irkuckim więzieniu wybuchł bunt, Piłsudski nie brał w nim bezpośrednio udziału, ale został brutalnie pobity przez żołnierzy. Stracił wówczas dwa przednie zęby. Za rzekomy udział w buncie został skazany na dodatkowe pół roku więzienia.
Do Kireńska Piłsudski dotarł 23 grudnia 1887, a przebywał do lipca 1890. Spotkał tam innych zesłańców-Polaków, byłych powstańców styczniowych. Zatrzymał się w domu socjalisty Stanisława Landego, gdzie poznał Leonardę Lewandowską (siostrę żony Landego), swoją pierwszą miłość. W początkach sierpnia 1890 Piłsudskiego przeniesiono do niewielkiej wsi, Tunki. W osadzie tej warunki bytowe były znośniejsze niż w Irkucku.

(fragment z wikipedii)